Zo’n foto maak je maar 1 keer. Mijn dochter en neefje springen in het zwembad op een ’te gekke wijze’. Met zo’n foto geniet je nog lang na! 
St. Jean-de-Luz ligt in het zuiden van Frankrijk, net onder Biarritz. De gevels zijn hier doorgaans wit met rode luiken gekleurd. Hierdoor ontstaat een typische sfeer die je alleen hier kan proeven. Prachtig!
Optimaal genieten!
In februari 2014 heb ik mijn post-bachelor Praktisch Projectmanagement diploma aan de Haagse Hogeschool behaald! Tijdens de opleiding werkte ik aan diverse opdrachten die direct gerelateerd zijn aan de praktijk. Projectplanning, Fasering, Stuurmiddelen, Organisatiemanagement, Stakeholdermanagement, Riskmanagement, Kwaliteitsmanagement, Total Cost of Ownership (TCO), de Businesscase en het projectplan kwamen in deze opleiding uitgebreid aan bod.
Door deze opleiding kan ik me nu nog beter richten op het proces waarbij een gedegen business case en onderbouwd projectplan staan als een huis en kan ik mijn opdrachtgevers nog beter van dienst zijn!
De gemeenteraad heeft ingestemd met het investeringsbedrag voor de nieuwbouw ter vervanging van het bestaande zwembad De Fluit in Leidschendam. Dit betekent dat het recreatie- en buitenbad zullen verdwijnen.
Hiervoor in de plaats komt voor de zwemverenigingen een wedstrijdbad (25 m) en voor de overige gebruikers een doelgroepenbad (20 m). Beide baden worden voorzien van een beweegbare bodem. Met het beschikbaar stellen van enkele losse speelattributen wil de raad het huidige recreatiebad te compenseren.
Volgens inwoner Mary Oosterveer gaat deze opzet ten koste van de ‘losse’ gebruikers die anders, tegen een betaalbare prijs ’s zomers en in de vakanties, gebruik konden maken van het buitenbad en het gehele jaar van het recreatiebad. Uit onderzoek en de rapporten van deskundigen zou volgens Mary Oosterveer het bestaande zwembad De Fluit bouwkundig nog in goede staat verkeren.
Vanuit de berichten die ik heb gelezen in de krant en de informatie die op de website van Leidschendam-Voorburg is gepubliceerd zijn er 2 hoofdargumenten waarom een nieuw zwembad zonder een recreatiebad en zonder een buitenbad volgens de gemeente verantwoord is.
Naar mijn mening zijn de 3 scenario’s in relatie tot deze 2 hoofdargumenten en de exploitatie door de gemeente onvoldoende gepresenteerd. Door de gemeente is er gesproken over renovatie of nieuwbouw en heeft de gemeente het alternatieve plan als ‘niet haalbaar’ bestempeld. Daarna heeft de gemeente het renovatiemodel naast zich laten liggen en heeft de Raad nu ingestemd met nieuwbouw. Waarom kiest de gemeente voor nieuwbouw? Hoe duur wordt het entreebewijs? Welke alternatieven zijn er voor de bewoners? Welk (maatschappelijk) effect heeft elk scenario op onze gemeentebelasting en bewoners? Zet 3 kolommen met de 3 scenario’s naast elkaar in de plaatselijke krant en deel dit met je inwoners!
Voordat het nieuwbouwplan door tegenstanders als prestigeproject betiteld wordt in de aanloop naar de bouwvergunningen en de te sluiten contracten met bouwpartners vind ik het een plicht van de gemeente deze 3 scenario’s nog eens uitgebreid te presenteren aan de bewoners van Leidschendam. En zeker nu de gemeente heeft aangekondigd het buitenbad in de zomer van 2013 te sluiten om alvast de eerste 100.000 euro aan onderhoud te besparen.
Dinsdag 25 september heeft de gemeenteraad ingestemd met het bestemmingsplan Nieuw Marienpark. Veel bewoners uit het Raadhuiskwartier waren aanwezig. Michiel van Staaij hield een toespraak en vertelde in aanwezigheid van meer dan 100 bewoners uit het Raadhuiskwartier waarom de Raad niet zou moeten instemmen met dit bestemmingsplan. Terugblikkend naar de ontwikkelingen van dit plan was de kern van zijn betoog dat de Gemeente nooit ‘echt’ heeft geluisterd naar de inwoners en er nog steeds een bouwplan ligt dat niet past in de wijk.
Maar wat is dat dan, een niet passend bouwplan? In 2010 heb ik, vanuit mijn professie en trotse inwoner van het Raadhuiskwartier , een onderzoek gedaan naar de bezwaren van de omwonenden en kwam tot de conclusie dat de bezwaren wel degelijk diverse gronden hebben. Door middel van een analyse, een alternatief plan en een powerpointpresentatie aan de gemeente, heb ik laten zien dat er wel oplossingen zijn om een antwoord te kunnen geven op deze bezwaren. Mijns inziens heeft de gemeente en de projectontwikkelaar in de haalbaarheidsfase in 2004 het volume van het nieuwbouwplan niet centraal gesteld als onderdeel van de totale haalbaarheid. Nu, zo’n 8 jaar later resulteert dit in een ‘goedgekeurd’ bestemmingsplan met een ‘veel te groot volume’ met alle nadelige effecten.
Je kan dus concluderen dat als je een ‘ingredient’ aan de basis bent vergeten toe te voegen je telkens in het proces wordt tegengehouden. En dat kost pas tijd en geld….